TROCHĘ HISTORII
ŁÓDŹ KALISKA
Grupa artystyczna „Łódź Kaliska” nieprzerwanie działa od 1979 r. w składzie: Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik, Andrzej Wielogórski (Makary) i Sławek Bit. Zofia Łuczko – współpraca od maja 1983 do września 2019. W 2007 r. z grupą rozstał się Andrzej Kwietniewski.
Łódź Kaliska pożerała kulturowe skrypty, przetrawiała wszystkie artystyczne „-izmy”, z każdej kulturowej kliszy chomikowała to, co najzdrowsze i najprzyjemniejsze – wigor od dadaistów, surrealistyczny dowcip, przywódczy popęd futurystów, energię happeningu i performance’u, pop artowski fame, glamour i marketingowy „geniusz” w jego nowoczesnym rozumieniu. Choć przez pewien czas „kaliszanie” współpracowali ze “starą” medialną awangardą, to z powodu anarchistycznego radykalizmu wspólne drogi szybko się rozeszły. Chłopcy z Łodzi Kaliskiej z umiłowaniem oddali się podszywaniu, pozornemu utożsamianiu ze zwalczanymi poglądami, dekontekstualizacji przejętego z kultury wizualnej materiału i wyśmienitej zabawie.
/Ada Florentyna Pawlak/
Zrób zeza. Sztuka konceptualna
We wczesnych pracach Kaliska starała się zajmować- dość ogólnie zresztą relacją między uchwyconym przez obiektyw obrazem a rzeczywistością. W końcu lat 70-tych nurt, którego najwybitniejsze dokonania leżały na koncie Warsztatu Formy Filmowej i środowiska wrocławskiej Galerii Foto-Medium Art , był już mocno wyeksploatowany. W przypadku Łodzi Kaliskiej uderza zatem ambicja młodych twórców, by zaistnieć mocnym akcentem w dożywającym końca fotomedializmie ich starszych kolegów, mistrzów, profesorów. 'Nauka widzenia' Janiaka i Kwietniewskiego niosła wezwanie :'Nie definiuj, nie określaj, nie porządkuj, po prostu ZAUWAŻAJ. (...) ZRÓB ZEZA.' Da się zauważyć nutę humoru, zwłaszcza w wezwaniu do zrobienia zeza. Inne, podobnie brzmiące deklaracje z początku lat 80-tych to: 'zobaczmy umowność widzenia' lub 'nauczmy się widzieć od początku' czy wreszcie 'nie rozumiejmy'. /Magdalena Ujma, 'Ludzie, ja już nie mam siły... Łódź Kaliska w pogoni za wolnością'/
PERFORMANCE DLA FOTOGRAFII
'Performance dla fotografii' to wg Krzysztofa Jureckiego : 'przełomowy moment, w którym nastąpiło zerwanie z intelektualną analizą (...) na rzecz nowych jakości absurdu, zabawy, przewrotności wyrażających w przewrotny sposób stosunek do specyficznej polskiej rzeczywistości, jak i konwencji fotomedializmu. Pozornie stylistyka prac nawiązuje do fotografii lat 70-tych. Przy wnikliwej analizie odgadujemy, że chodzi jednak o coś zupełnie innego. Zwraca uwagę niedorzeczność przedstawianych sytuacji... (...) Wystawa ``Performance dla fotografii`` była przełomowa nie tylko w historii ŁK. Unaoczniła także publicznie fakt, że artyści neoawangardowi potrafią odnaleźć miejsce w nowej rzeczywistości artystycznej i przede wszystkim politycznej, a nawet określić nowa formułę dla swej twórczości, wychodząc z impasu medializmu, który trwał już od kilku lat.' /bez tytułu, z książki 'Bóg zazdrości nam pomyłek'/
KULTURA ZRZUTY
Wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 r zradykalizowało podział społeczeństwa, więc i świata kultury, na MY i ONI: mocno wspierany przez Kościół naród i władzę komunistyczną z jej beneficjentami. Jednocześnie spora grupa twórców czuła się nieswojo i nie potrafiła się odnaleźć w żadnym z tych anachronicznych obozów, próbując znaleźć trzecią drogę. W tym właśnie miejscu sytuuje się w tamtym czasie Łódź Kaliska, łódzka galeria i miejsce aktywności artystycznej Strych i Kultura Zrzuty.
MUZZEUM ŁÓDŹ KALISKA
W końcu lat 80. grupa wyszła z podziemia artystycznego. Skandalem, ale jednocześnie sukcesem artystycznym, zakończył się udział grupy na wystawie Polska fotografia intermedialna lat 80-tych`` (BWA, Poznań 1988), na której pokazano m.in. erotyczne inscenizowane zdjęcia i film Freiheit, Nein danke!. (...) W 1989 grupa Łódź Kaliska zmieniła nazwę na Muzeum Łodzi Kaliskiej (lub Łódź Kaliska Muzeum), w której postawa dadaistyczna 'zmieszała się' z zainteresowaniem postmodernizmem, a wyznacznikiem stała się 'fotografia inscenizowana' i filmy powstające na zasadzie pastiszowania słynnych dzieł malarskich i filmowych. (...) Pod koniec lat 90-tych styl fotografii Łodzi Kaliskiej był w dalszym ciągu groteskowy, sarkastyczny, a celem działań artystycznych była permanentna zabawa. W sensie formalnym ich zdjęcia zaczęły nawiązywać do fotografii modernistycznej z przełomu XIX i XX wieku, kiedy we wszechstronny sposób analizowano zapis ruchu w odniesieniu do fotografii naukowej z końca XIX wieku Edwarda Muybridge'a i futurystów włoskich. /Krzysztof Jurecki, Culture.pl/
NEW POP
Świadomą promocję nowej estetyki grupa rozpoczęła podczas festiwalu filmów reklamowych Crackfilm 2000 w Krakowie. W branżowym katalogu opublikowano pierwszy dotyczący Nowego Popu tekst tzw. Manifest unieważniający, w którym grupa wymienia powody New Dealu, zawartego między sztuką a artystami. „W dniu 6 lutego 2000 r. unieważniliśmy granice istniejące dotąd między reklamą a Sztuką Wysoką”. Punktem porozumienia było stwierdzenie, że „reklama jest sztuczna i Sztuka Wysoka jest Sztuczna”. W kapitalistycznym świecie idealną formą cytatu stylistycznego stała się reklama. New Pop podobnie jak Pop Art zawłaszczył dla własnych celów mechanizmy reklamy. Odnajdując przyjemność w sztuczności, Łódź Kaliska zaproponowała fuzję znaczeń, gdzie „produktom przyda się nieśmiertelność, ponadczasowość i uogólnienie” a „Sztuce Wysokiej przyda się tymczasowość, trywialność i dosłowność”. New Pop to kolejna opracowana przez Łódź Kaliską strategia, dająca artystom przewagę, gdyż tworzy sztukę, która tylko udaje, że jest reklamą. – /Marta Pierzchała/
WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE
(…) Łódź Kaliska trwa na burzliwym morzu najnowszej historii Polski i płynie zawsze pod prąd obyczajowych huraganów. Takie don Kichoty made in Poland. Jedni przyklaskują ich straceńczej strategii, inni czują się obrażeni w swej ideologicznej powadze. A Łódź Kaliska nadstawia ciała z każdej strony – to naraża się patriotom, to feministkom, to prawicy, to lewicy. Bo Łodzianie nie uznają żadnego ideolo-prymatu. To ich siła. – /Monika Małkowska/
PARADA WIESZCZÓW
„Parada wieszczów” to prześmiewcza wypowiedź na temat zbiorowej mitomanii nieustannie odwołującej się do tradycji romantycznej, jaką karmi się od dziesięcioleci kolejne pokolenia Polaków, poczynając od lektur szkolnych, których archaiczne treści w zderzeniu ze współczesnym światem samoistnie stają się groteską. Łódź Kaliska z dystansem i przewrotnie ukazuje symbole naszej narodowej megalomanii i demaskuje powszechne nadużywanie stereotypów martyrologicznych prezentując np. stojący atak damskiej szarży ułańskiej czy czyniąc z mrocznej bohaterki dramatu Słowackiego – Balladyny postać rozmiłowaną w produkcji selfportretów.
KIM JESTEŚMY
Marek Janiak
Adam Rzepecki
Andrzej Świetlik
Andrzej Wielogórski (Makary)
Sławek Bit
Andrzej Kwietniewski
Do 2010 roku
Zofia Łuczko
Współpraca z grupą Łódź Kaliska od maja 1983 r do września 2019.
POMAGALI NAM...
Nieustająco, tradycyjnie, z monstrualną wdzięcznością dziękujemy muzom Łodzi Kaliskiej, bez których ani rusz nie posunęlibyśmy sztuki do przodu. Niech historia, tak jak my o Nich nie zapomni.
Iza Bartnicka, Anna Bergmark, Małgorzata Butterwick, Magdalena Frąg- Krowiranda, Anna Gąska, Marta Głębocka, Natalia Greszko, Anna Hajduk, Agnieszka Kasprzyk, Małgorzata Kapczyńska-Dopierała, Anna Krawczyk, Joanna Krawczyk, Ewa Korsak, Ewa Kruk, Marta Lagner, Lonia, Beata Nosalska, Agata Prasnowska, Lena Przybylska, Beata Rycaj, Andrzej Różycki, Marzenna Rzepczyńska, Leokadia Szymańska, Joanna Wojenka, Zofia Warzyńska-Bartczak, Katarzyna Widelska
Dziękujemy ludziom dobrej woli, którzy swoją życzliwością, dobrą energią, mądrością wspierali nas podczas mozołu popychania sztuki do przodu. Niech historia, tak jak my o Nich nie zapomni.
Bożena Biskupska, Eulalia Domanowska, Małgorzata Dzięgielewska, Sławek Fijałkowski, Leszek Golec, Istvan Halasz, Aleksandra Karolina Kalmus, Agnieszka Łowczanin, Monika Małkowska, Ewa Nowina-Sroczyńska, Paweł Kwaśniewski,Dominika Ostrowska-Augustyniak, Anna Maria Potocka, Marta Pierzchała, Ewa Pięta, Wiesława Szczurtek, Małgorzata Winter, Jerzy Czubak, Małgorzata i Piotr Dopierała, Agata Rome Dzida, Sławek Grunberg, Witold Głuchowski, Marek Grygiel, Andrzej W. Kawecki, Arkadiusz Klimowicz, Roman Lipski, Jacek Michalak, Sylwia Rybacka, Zdzisław Pacholski, Ada Florentyna Pawlak, Michał Piorun, Jarosław Traczyk, Andrzej Walczak, Krzysztof Wołkow, Tibor Varnagy, Zuzanna Fogtt, Cezary Wojciechowski.