Cykl wystąpień Marka Janiaka realizowanych w latach 1983- 89 w ramach ” Sztuki Żenującej „. Ujęcie tych działań w cudzysłów sztuki pozwalało na realizację pomysłów, których normalnie nie wypadało robić dorosłemu i poważnemu człowiekowi. I tak były to między innymi: próba utrzymania równowagi na stojącym na dwóch nogach krześle lub trzymanej w dłoniach drabinie, wyciąganie szybkim ruchem obrusu spod kilkudziesięciu szklanek stojących na stole, stanie na rękach na gumowym materacu pływającym po jeziorze, rozwalanie cegieł jak Bruce Lee czy wbieganie na ścianę …
Wystąpieniom towarzyszył transparent z tekstem: „Ćwiczenia Wyzwalające są aktywnością nie poprzedzoną próbami. Zawsze przed kamerą lub publicznością stoję po raz pierwszy wobec rzeczywistości, którą wcześniej dotknąłem zaledwie wyobraźnią”.
Każde z ćwiczeń było wykonywane dwukrotnie. Po raz pierwszy Janiak nie wiedział, co może się stać, zmagał się ze swoją fizycznością , jak dziecko, które poznaje świat. Drugie podejście – Janiak bogatszy w doświadczenie, teoretycznie powinien wykonać lepiej. Ale tak nie było, często było gorzej, bo pojawiał się strach, zdenerwowanie. Wcześniejsze „Ćwiczenia …”, realizowane na Strychu w kameralnym gronie, filmowane przez Tomasza Snopkiewicza, są świadectwem słabości i bezradności człowieka wobec materii. W latach późniejszych (Galeria Wschodnia 1989) Janiak podejmował w ramach „Ćwiczeń…” ekstremalne działania z interaktywnym udziałem publiczności.